Category: สาระน่ารู้เกี่ยวกับการเมือง

การเมือง คือสิ่งที่เข้ามามีบทบาทอย่างมากมายในปัจจุบันต่อการดำรงชีวิตของมนุษย์ ซึ่งหากย้อนกลับไปแต่เดิมนั้นมนุษย์ในยุคแรกเริ่ม หรือในสมัยที่ยังไม่รู้จักคำว่า “การเมืองและการปกครอง” ในสมัยนั้นเป็นที่รู้จักกันดีในชื่อของยุคว่า “ยุคหิน” นั่นเอง ซึ่งหากเราย้อนไปดูประวัติความเป็นมาหรือศึกษาในการดำรงชีวิตของคนในยุคหินนั้น จะเห็นได้ว่ามนุษย์ในยุคหินล้วนแต่จะอาศัยกันเป็นกลุ่มเล็กๆ 20 คน ถึง 100 คน โดยประมาณ หรือบางชนเผ่าจะอาศัยอยู่ในถ้ำเท่านั้น จึง

           อีกไม่กี่อึดใจแล้วที่ประเทศไทยเราจะเข้าร่วมอาเซียนกับชาติอื่นๆ กับอีก 10 ประเทศ อย่าง 1.สิงคโปร์ 2.บรูไน 3.มาเลเซีย 4.อินโดนีเซีย 5.อาเซียน 6.ฟิลิปปินส์ 7.เวียดนาม 8.กัมพูชา 9.ลาว 10.พม่า โดยใน 11 ประเทศทั้งหมดนี้ นับได้ว่า สิงคโปร์มีจุดแข็งมากที่สุดหากเทียบกับประเทศอื่นๆ ร่วมกัน ส่วนไทยเราเองนั้นนับว่ายังอยู่ในอันดับที่ดีเพียงแต่เสียเปรียบตรงที่ยังมีความอ่อนด้อยในเรื่องภาษาที่ใช้ในสื่อเท่านั้น ซึ่งหากถึงเวลาที่ประเทศของเราเข้าร่วมอาเซียนจริงๆ เชื่อได้เลยว่ารูปแบบในการบริหารและการเมืองภายในประเทศจะต้องเปลี่ยนแปลงไปอย่างสิ้นเชิง เพื่อสร้างความเป็นเสถียรภาพและความร่วมมือกันภายในภูมิภาค โดยเฉพาะในการความเป็นเสถียรภาพทางการเมืองที่จะต้องมีความมั่นคง ทั้งยังต้องสร้างพื้นฐานภายในประเทศเสียก่อนเช่น การให้การศึกษา , ความมีจิตสำนึกและรู้ถึงคุณค่าในทุกๆ ด้าน ร่วมไปถึงเศรษฐกิจและความเป็นอยู่ของประชากรภายในประเทศจะต้องเป็นไปด้วยดี สิ่งแรกที่ต้องปลูกฝั่งให้แก่ประชากรในประเทศก็คือการ รู้ถึงการให้เกรียติซึ่งกันและกันโดยเฉพาะกับประชากรจากประเทศเพื่อนบ้านของเราที่เข้าร่วมอาเซียน เพื่อสร้างความเป็นมิตรไมตรีเป็นหนึ่งเดียวกันนั้นเอง และสิ่งที่สำคัญไม่แพ้กันกับการสร้างความเป็นเดียวกันของสมาชิกอาเซียนก็คือการรู้คุณค่าในทรัพยากรต่างๆ ทั้งที่ตนเองมีอยู่และบนโลกที่ใช้แล้วหมดไป ซึ่งแต่เดิมนั้นการร่วมมือของประชาคมอาเซียนได้มีความร่วมมือในด้านการเมืองของแต่ละประเทศสมาชิกมาเป็นเวลานานแล้ว ทั้งในเรื่องสนธิสัญญาต่างๆ เช่นการแก้ปัญหาโดยสันติวิธีถ้าหากเกิดการขัดแย้งกันในด้านการเมืองภายในประเทศหรือกับประเทศสมาชิก นอกจากนนี้จำเป็นอย่างยิ่งที่จะต้องมีความร่วมมือในเรื่องต่างๆ หากเกิดเหตุการณ์ที่ไม่สามารถแก้ไขได้โดยง่าย จำเป็นต้องร่วมมือกันในการหาทางออกไม่เว้นแม้แต่การก่อการร้ายเช่นกัน จึงเรียกได้ว่านอกจากรูปแบบเศรษฐกิจจะต้องเปลี่ยนแปลงไปด้วยแล้ว จำเป็นต้องเปลี่ยนรูปแบบกฎหมายต่างๆ อีกด้วย ซึ่งพวกเราทุกคนจำเป็นอย่างยิ่งที่ต้องเตรียมพร้อมและรับมือกับความเปลี่ยนแปลงในอนาคตที่ใกล้จะถึงนี้

            หากบอกว่าเป็นลัทธิก็ไม่น่าจะผิดนัก เพราะหลายๆ ท่านเองก็คงเคยจะได้ยินถึงลัทธิคอมมิวนิสต์อยู่บ่อยๆ โดยทั่วไปแล้วตามความเข้าใจเดิมของระบอบคอมมิวนิสต์ ก็คือการรวบรวมอำนาจเพียงหนึ่งมารวมไว้ที่ๆ พรรคการเมืองเพียงพรรคเดียว ซึ่งจะแตกต่างจากประชาธิปไตยที่จะมีพรรคฝ่ายค้านที่ถูกแต่งตั้งจากจำนวนเสียงที่น้อยกว่าที่มาเป็นอันดับ 2 โดยพรรคที่ได้รับการยอมรับจากคนในประเทศจะสามารถใช้กำลังการทหาร หรือได้รับการสนับสนุนจากกองทัพอย่างเต็มที่เพื่อมีสิทธิภาพมากพอในการปกครองเทศของตนเอง ในสมัยอดีตรัสเซียเองก็เคยใช้ระบอบการปกครองนี้ ในการปกครองบ้านเมืองของตนเองในสมัยที่ยังเป็น “สหภาพโซเวียต” อยู่ แต่ต่อมาในวันที่ 12 ธันวาคม ปีพ.ศ.1993 รัสเซียได้เปลี่ยนแปลงรัฐธรรมนูญใหม่ จึงเปลี่ยนตนเองให้เป็น “สหพันธรัฐ” ในปัจจุบัน แต่ก็ต้องยอมรับว่าระบอบการปกครองในรูปแบบของคอมมิวนิสต์ ยังมีให้เห็นอยู่ในหลายๆ ประเทศไม่น้อยเลย เช่น เกาหลีเหลือ เป็นต้น แต่หลายๆ คนก็ยังคงเข้าใจผิดเกี่ยวกับการปกครองระหว่าง ระบอบเผด็จการและระบอบคอมมิวนิสต์อยู่ ซึ่งในความเป็นจริงแล้วระบอบเผด็จการนั้นความเด็ดขาดยังน้อยกว่าระบอบการปกครองในรูปแบบคอมมิวนิสต์อยู่มากพอสมควรเลย เพราะระบอบการปกครองในด้านการเมืองของคอมมิวนิสต์จะคอยควบคุมประชาชนในประเทศ รวมไปถึงเศรษฐกิจและการปกครองภายในประเทศจะต้องเป็นไปตามความต้องการของผู้นำคอมมิวนิสต์แต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น จึงไม่แปลกที่จะบอกว่าคอมมิวนิสต์ ก็คือระบอบการปกครองเผด็จการในแบบรูปเบ็ดเสร็จถ้วนทั่ว แต่ก็ใช่ว่าระบอบเผด็จการจะเป็นสิ่งไม่ดี และไม่เป็นประสบผลสำเร็จสะทีเดียว เพราะก็ยังมีบางประเทศที่ยังคงปกครองในรูปแบบนี้ และยังยึดมันการปกครองของตนอยู่อย่างเช่น “จีน” ซึ่งจีนถือว่าประสบความสำเร็จอย่างมากในด้านการปกครอง เพราะจีนสามารถนำรูปแบบการปกครองที่สามารถเข้าได้ดีกับประเทศของตนเองได้อย่างมีประสิทธิภาพ เพราะจีนมีแผ่นดินที่ใหญ่จึงทำให้การปกครองแบบคอมมิวนิสต์เป็นไปได้อย่างดีเยี่ยม และจีนยังได้มีการปรับเปลี่ยนรูปแบบของตนเองให้มีความคล่องตัวเช่น จีนจะไม่จำกัดเสรีภาพในเรื่องเศรษฐกิจนั่นเอง

       ในอดีตนั้นมีเพียงไม่กี่ประเทศที่จะยิ่งใหญ่จนกลายเป็นที่เล่าขานได้เท่า “จักรวรรดิโรมัน” อีกแล้ว ซึ่งตามประวัติศาสตร์แล้วปฏิเสธไม่ได้เลยว่าอาณาจักรโรมันนั้นยิ่งใหญ่ไพศาลเพียงใด โดยอาณาจักรโรมันได้รวบรวมดินแดนทั้งหมดในแถบทะเลเมดิเตอร์เรเนียนให้กลายมาเป็น จักรวรรดิโรมันขึ้นในเวลาต่อมา รวมทั้งยังมี 2 ดินแดน ตอนนั้นอย่างประเทศอังกฤษและเยอรมันในปัจจุบัน ซึ่งกฎหมายต่างๆ หรือแนวคิดที่โรมันได้รับส่วนใหญ่ถูกส่งต่อมาจากชาวกรีซ เพราะเวลานั้นนับว่ากรีซมีความเจริญรุ่งเรื่องอย่างมาก ถึงมากที่สุดในเรื่องความเป็นรัฐศาสตร์ เพราะกรีซมีกฎหมายที่หลากหลายและครอบคลุม บวกกับมีปรัชญาผู้ให้แนวคิดกำเนิดรูปแบบรัฐศาสตร์อยู่มากมาย จึงทำให้โรมันจำเป็นต้องรับแนวคิดนี้มาปรับเปลี่ยนให้เข้ากับการปกครองของประเทศตนเอง โดยแต่เดิมนั้นก่อนจะมาเป็นจักรวรรดิโรมันนั้น โรมันได้แบ่งการปกครองออกถึง 2 แบบด้วยกัน โดยในระยะแรกเริ่มนั้นได้มีการปกครองภายในกรุงโรมโดยใช้แนวคิด “สาธารณรัฐ” ซึ่งการปกครองแบบที่ว่านี้คือการกระจายอำนาจการปกครองให้แก่ประชาชน โดยมีตัวแทนวุฒิสมาชิกชั้นสูงคอยเป็นปากเสียง แต่ด้วยความที่อำนาจต้องกระจายไปทั่วทำให้ไม่เหมาะที่จะนำกฎเหล่านี้มาปกครองในรูปแบบของจักรวรรดิ เพราะในเวลาต่อมาโรมันเริ่มแพร่ขยายอาณาเขต จึงไม่ได้มีเพียงแค่โรมอีกต่อไปแล้วที่ต้องได้รับความดูแล ต่อมาในระยะที่สอง ยุคแห่งจักรวรรดิโรมันได้เริ่มถือกำเนิดขึ้นอย่างแท้จริง โดยเป็นในยุคของ ออกัสตัส ซีซาร์ ช่วงปีที่ 27 ก่อนคริสตกาล ออกัสตัสได้แต่งตั้งตนเองขึ้นให้เป็นใหญ่แต่เพียงผู้เดียวเท่านั้น โดยอำนาจทุกอย่างเป็นของประมุขของจักรวรรดิ ให้ตนเองคือส่วนรวมของทุกอย่าง ในเวลานั้นโรมถือได้ว่าเป็นอาณาจักรที่เข้มแข็ง จนสามารถรวบร่วมดินแดนรอบตนเองได้ทั้งหมด จึงไม่แปลกที่จะมีหลายเชื้อชาติ หลายภาษาปะปนกัน และยากต่อการควบคุม โดยจากการศึกษามาตลอดในระยะเวลาหลายปีของเหล่า นักรัฐศาสตร์และวัติศาสตร์ได้กล่าวว่า อาณาจักรโรมันเกิดการล่มสลายเพราะระบบที่มีการให้สายเลือดเข้ารับการปกครองต่อจากผู้เป็นบิดา หรือสายเลือดเดียวกัน จึงทำให้มีกษัตริย์หลายองค์ปกครองประเทศด้วยความไม่เอาใจใส่ประเทศและประชาชนนั้นเอง การเมืองในยุคของเพลโต และความรุ่งเรืองในด้านการเมือง กรีซในอดีตขึ้นชื่ออย่างมากในเรื่องคิดค้นกฎหมายต่างๆ รวมไปถึงมีปรัชญาในด้านรัฐศาสตร์มากมาย อย่างเช่น […]

      ก่อนที่จีนจะกลายมาเป็นมหาอำนาจอย่างทุกวันนี้ ไม่ใช่เรื่องง่ายเลยซึ่งแต่เดิมนั้นจีนถูกปกครองโดยเหล่า “ราชวงศ์ชิง” ซึ่งแตกต่างจากปัจจุบันที่ปกครองโดยกึ่งรูปแบบของคอมมิวนิสต์ แต่ไม่ได้ควบคุมความเป็นอยู่ของประชาชนมากนัก หรือไม่ได้พยายามที่จะตีกรอบในเรื่องเศรษฐกิจเหมือนคอมมิวนิสต์ในประเทศอื่นๆ ซึ่งผู้ที่ริเริ่มแนวคิดที่จะเปลี่ยนแปลงระบอบการปกครองของจีนนั้นคือ “ซุนยัดเซน” ที่ได้คิดค้นและก่อตั้งแนวคิดขึ้นมา 3 ประการในปี ค.ศ.1911 ได้แก่ 1.การโค่นล้มรัฐบาลแมนจูเพื่อที่จะก่อตั้งรัฐบาลของประชาชนในประเทศจีน 2.การจัดตั้งและสรรหาที่อยู่รวมไปถึงที่ดินไว้สำหรับทำมาหากินให้แก่ประชาชนในประเทศ 3.ต้องการจัดตั้งรัฐบาลตามระบอบสาธารณรัฐ ซึ่งทั้งหมดนี้ ดร.ซุน ยัดเซน ได้รับแนวคิดและแนวทางในการปรับเปลี่ยนประเทศจากชาติตะวันตก ซึ่งในเวลานั้นเองประเทศจีนถูกปกครองแบบระบอบขุนนาง โดยมีราชวงศ์ชิงที่กดขี่และเอาเปรียบประชาชนในเวลานั้น ทำให้ประชาชนในประเทศจำนวนไม่น้อยเลยที่มีความลำบากยากจน ซึ่งผิดกับชาวต่างชาติที่มาจากประเทศอื่นๆ เข้ามาหากินในประเทศจีนแต่กลับมีชีวิตความเป็นอยู่ที่ดีกว่าคนในประเทศเสียอีก แล้วในขณะเดียวกันก็มีชาวจีนจำนวนไม่น้อยถูกเอารัดเอาเปรียบจากชาวต่างชาติเหล่านี้ จึงทำให้ซุนยัดเซนต้องการที่จะเปลี่ยนแปลงและโค่นล้มอำนาจราชวงศ์ชิงให้เร็วที่สุดนั้นเอง แต่แล้วในความเป็นจริงในการปฏิวัติครั้งแรกนี้ ถือได้ว่าไม่ประสบความสำเร็จเท่าที่คิดไว้นัก เพราะด้วยอะไรหลายๆ อย่าง เช่นจำนวนประชากรที่เยอะ และที่พื้นที่กว้างใหญ่ไพศาลทำให้ยากที่จะควบคุมประชากรไว้ได้หมด บวกกับการที่มีฝ่ายเหนือและฝ่ายใต้ทำให้ต้องแบ่งแยกประชาชนออกเป็น 2 ส่วน ทำให้พอกลายเป็นนี้ประเทศจีนจึงต้องทำปฏิวัติครั้งที่ 2 ในอีกหลายปีต่อมา แต่ก็นับว่าการปฏิวัติในครั้งแรกนี้ถือเป็นก้าวแรกของการปกครองในประเทศจีนให้เดินไปในทิศทางที่ถูกต้อง

     ทุกวันนี้การเมืองไทยได้มีจัดเปลี่ยนผกผันกันเร็วจนผมเริ่มจะตามไม่ทันแล้วมีการคอรัปชั่นต่างๆเยอะแยะมากมาย มีคนมาประท้วงเพื่อเรียกร้องประชาธิปไตย แบ่งแยกสีกันต่างๆนาๆ ผมก็เข้าใจครับเพราะคนทุกคนมีความคิดไม่เหมือนกันอยู่แล้วครับ แต่ขอหน่อยครับอย่าหลงอะไรไปโดยแยกความจริงไม่ออก ประเทศเราจะได้มีแต่ความสงบสุขครับ และยังมีโจรใต้เที่ยวมาก่อความวุ่นวายใน3จัวหวัดชายแดนอีกไม่ต้องบอกหรอกครบว่าน่าจะมาจากฝีมือของใครนะ แต่ผมไม่ขอเอ่ยนะเดี๋ยวจะกลายเป็นความแตกแยกกันอีก ผมก็แค่เป็นผู้ชายคนนึงที่โดนใบแดงไปจับทหารทำให้ผมได้รู้ข่าวๆต่างๆนาๆมากมายแต่ผมก็ไม่ฝั่งใจเชื่อนะครับ และผมก็ยังได้ความรักชาติมาอย่างเต็มตัวด้วย ผมไม่รู้นะว่าทุกคนรักชาติแบบผมไหม ผมดูจากการที่เลือกตั้งแต่หลังพ.ต.ต.ทักษิณ ตั้งแต่มีข่าวออกมาว่าแกคอลัปชั่นก็มีเรื่องราวในการเมืองที่เกิดขึ้นเยอะแยะมากมายและก็มีการรัฐประหารเกิดขึ้นโดยมี พล อ.อาทิตย์เป็นคนสั่งการแล้วจึงมีการเลือกตั้งใหม่โดยมีพี่ชายแท้ๆของทักษิณเป็นนายยกรัฐมนตรี แต่พอดำรงษ์ตำแหน่งได้ 2 ปี ก็ได้มีคนมาประท้วงที่สนามบินสุวรรณภูมิแล้วบอกว่าเค้าเป็นกลุ่มเสื้อ เค้ามาประท้วงเรียกประชาธิปไตยกันแต่ผมไม่รู้นะว่าจริงไหม คนที่นำเสื้อเหลืองมาก็ นายสุเทพ แล้วบิบบังคับให้พี่ของทักษิณลาออกจากการเป็นนายกรัฐมนตรีแล้วก็มีการยกมือในสภาเลือกนายอภิสิทธิ์มาเป็นนายก ผมก็ไม่รู้ว่านั่นคือการเลือกตั้งรึเปล่าผมยังไม่ได้ไปเลือกตั้งเลย แล้วต่อมาก็มีกลุ่มเสื้อแดงออกมาบังคับให้นายอภิสิทธ์ลาออกแต่เหตุการณ์ไม่เป็นยังงั้นผมยังโดนสั่งไปที่กทม.เลยแต่ผมไม่ไปผมไม่กล้าทำร้ายใครหรอกนะ แต่พอสักเค้าก็ได้ลาออกและมีการเลือกตั้งอีกครั้งโดยที่ผมได้กาด้วยนะ ไทยได้นายกหญิงคนแรกครับแต่อยู่ได้ไม่ถึง 2 ปี ก็โดน – ผู้บัญชาการทหารบก สั่งให้นำกองกำลังทหารมาปฏิวัติครับ

  การเมืองเป็นเรื่องที่ต้องมีอยู่ในทุกประเทศของโลกอยู่แล้ว แต่ล่ะที่จะไม่เหมือนกัน แต่ผมสังเกตุจนทุกวันนี้ไม่ว่าการเมืองประเทศไหนๆก็จะมีแต่คนธุจริตเสมอ เพราะความโลภอยากได้ของตัวผู้นำด้านการเมืองเองหรือรัฐมนตรีต่างๆ ที่ร่วมกันช่อโกง วันนี้ผมจะมาพูดถึงการเมืองของประเทศลาวกันนะครับ ประเทศลาวอยู่ในระบบของสาธารณรัฐสังคมนิยมพรรคการเมืองพรรคเดียว พรรคการเมืองที่ถูกต้องตามกฎหมายเพียงพรรคเดียวก็คือ พรรคปฏิวัติประชาชนลาว ประมุขแห่งลาวนั้นแหละที่เป็นประธานของลาวไปด้วย จุมมะลี ซึ่งเป็นเลขาของพรรคและ ทองสิง ทำมะยง คือนายยกรัฐมนตรี แนวนโยบายแห่งรัฐกำหนดคือมีพรรคที่โปลิตบูโรจำนวน 9 คน และมีอำนาจเต็มในการบริหาร และกรรมการกลางที่มีสมาชิกทั้งหมด 49 คน การตัดสินใจของรัฐอาศัยการลงมัติของสภารัฐธรรมนูญฉบับแรกของประเทศลาวที่เขียนภาษาฝรั่งเศษไว้ประกาศเมือวันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2490 โดยลาวพ้นจากการเป็นเมืองขึ้นของสหภาพฝรั่งเศสและมีการแก้ไขรัฐธรรมนูญในวันที่ 11 พฤษภาคม พ.ศ. 2500 และตัดส่วนในใบรัฐธรรมนูญเอาชื่อสหภาพฝรั่งเศสออกและประเทศลาวยังใช้รัฐธรรมนูญเป็นไปตามเดิมกับตอนที่เป็นเมืองขึ้นของสหภาพฝรั่งเศษและรัฐธรรมนูญฉบับนี้ถูกยกเลิกไปเมื่อวันที่ 3 ธันวาคม พ.ศ.2518 หลังจากประกาศจัดตั้งสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และได้เขียนรัฐธรรมนูญขึ้นมาฉบับใหม่เมื่อ พ.ศ. 2534 และในปีต่อมาได้ทำการเลือกตั้งสมัชชาโดยมีวาระทั้งสิ้น 5 ปี และการเลือกตั้งสมัชชาครั้งที่ 2 มีการวางระเบิดในที่เลือกตั้งเพื่อต่อต้านรัฐบาล มีหลายกลุ่มที่มาอ้างความรับผิดชอบเช่น คณะกรรมการเพื่อเอกราช ประชาธิปไตยของลาวและขบวนการพลเมืองลาว – เพื่อประชาธิปไตยรัฐมนตรีของประเทศก็มีวาระทั้ง 5 ปี ตอนนี้ […]

ในปี พ.ศ. 2518 กองทัพโฮจิมินท์ได้บุกยึดไซง่อนรวมเวียดนามเหนือและใต้รวมกันโดยเปลี่ยนจากกรุงไซง่อนเป็นโฮจิมินท์ พลเมืองเวียดนามได้หนีออกจากประเทศเป็นจำนวนมากและในปี พ.ศ.2519 กองทัพเขมรแดงได้บุกยึดกรุงพนมเปญได้เป็นผลสำเร็จประชาชนต่างพากันดีอกดีใจกันมากนึกว่าสงครามกลางเมืองจะจบลงสักที แต่ก็ไม่ได้เป็นแบบนั้นเพราะมันทำให้สงความได้ก่อตัวขึ้นอย่างรวดเร็ว ข่าวเขมรแดงจึงปล่อยข่าวลวงว่าอเมริกาจะทิ้งระเบิดเพื่อแก้แค้นและให้ประชาชนอพยพออกสู่ชนบทและทำการฆ่าทิ้งอย่างไม่ปราณีสร้างความเกลียดชังให้แก่เขมรแดง หนึ่งในนั้นก็คือ ฮุนเซ็น ฮุนเซ็น ได้นำกองทหารเวียดนามผสมกับกองทหารของเฮงส้มรินเข้าจู่โจมกองทัพเขมรแดง สีหนุและซอน ซาน ในตกปีพ.ศ.2521 เวียดนามส่งเครื่องบินเข้าจู่โจมจุดยุทธศาสตร์ และได้นำกลังเดินเท้าและรถถังเข้าบุกยึกตามเมืองหลักต่างๆของกัมพูชาและส่งทหารเข้าประจำการในประเทศลาว 60,000 นาย แล้วทำสงครามที่สมรภูมิร่มเกล้า นายพลเหงียนวันเทียว ประกาศจะเข้ายึดถึงกรุงเทพมหานครภายใน 2 ช.ม. ช่วงนั้นพวกคอมมิวนิสต์ในประเทศเรากำลังเติบโตจึงหยิบอาวุธขึ้นมาต่อสู้กับรัฐบาล หลังจากประเทศไทยได้มีการประระดับผู้นำ และได้ออกคำสั่งให้ทูตไปปักกิ่งเพื่อคุยข้อตกลงกับจีนว่าหยุดส่งเสริมพวกคิมมิวนิสต์แล้วให้ซื้อน้ำมันไปเก็บไว้ ไทยจึงซื้ออาวุธมากมายเพื่อแลกกับจีน เมื่อกัมพูชาหนีออกจากประเทศก็มายังชายแดนไทยกัมพูชาและตั้งเป็นกลุ่มเล็กเพื่อฝึกกำลังพลที่ได้รับการสนับสนุนจากอเมริกา ฝรั่งเศส จีนและไทย เพื่อกำลังไปรบยันบ้านเกิดของพวกเขา แต่เวียดรู้ทันจึงมาดักตัดกำลังบริเวรชายแดนไทย – กัมพูชา จนเป็นที่มาของสนามรบช่องบก อยู่ที่ จ. อุบลราชธานี ปี พ.ศ.2529 กองกำลังสุรนารีได้ขับไล่และบุกตีได้สำเร็จและถอยกำลังพลกับมาเพื่อวางแผนการใหม่ ในปี 2530 ไทยได้จัดกำลังเล็กๆลาดตะเวนดักซุ่มโจมตีจนเวียดนามยกทับกลับได้สำเร็จ

  การปกครองของไทยถูกแบ่งเป็นช่วงที่สำคัญคือ ระยะที่ 1 ยุคก่อนสุโขทัย ในระยะก่อนปี พ.ศ. 1761 เขมรรุ่งเรืองและมีอำนาจในไทยมาก ในเขตสุวรรณภูมิ โดยมีแกนกลางอยู่ทางลุ่มแม่น้ำเจ้าพระยาอยู่ในเมืองละโว้ เขมรมีการปกครองในระบอบราชาธิปไตย และพระมหากษัติจะส่งขุนนางไปดูแลเมืองบริวาร เมืองบริวารจะส่งส่วยแก่พระนครหลวง และยังมีบางถิ่นที่รอดพ้นจากการเป็นบริวารของเขมรปกครองตนเองเป็นนครรัฐ ผู้นำเป็นคนที่ได้รับเลือกจากประชาชน มีหลายเมืองได้แก่ เมืองสุโขทัย ศรีเทพและศร๊สัชนาลัย ระยะที่ 2 คือยุคเมืองสุโขไทยตอนต้น พ.ศ.1761-1921 การปกครองในยุคนี้ได้วางรากฐานแบบการปกครองครัวเรือน ยุคสุโขทัยมีอาณาเขตที่มากมาย ในยุคสมัยของพ่อขุนรามคำแหง ระยะที่ 3 คือยุคสุโขทัยตอนท้ายพ.ศ.1921-1981 อยู่ในสมัยพระมหาธรรมราชาที่ 2 ของสุโขทัยได้ยอมอยู่ใต้การปกของกรุงศรีอยุธยา และได้แบ่งแยกสุโขทัยให้กลายเป็นสองส่วน บริเวณลุ่มแม่น้ำยมแล้วลุ่มแม่น้ำปิง ระยะที่ 4 ยุคอยุธยาจนถึงสมัยสมเด็จพระจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวจนถึงรัตนโกสินทร์ พ.ศ.1981-2537 ในสมัยนั่นที่พระบรมรามาธิบดีได้วางระบบการปกครองใหม่จึงแบ่งให้เมื่ออื่นรับหน้ามอบหมายต่างๆโดยมีเสนาบดีทั้ง4เป็นผู้ดูแลได้แก่ ขุนเมือง มีหน้าที่รักษาความสงบและจับกุมโจรผู้ร้าย ขุนวัง มีหน้าที่เกี่ยวกับวังและตัดสินคดีต่างๆ ขุนคลัง ทำหน้าที่เกี่ยวกับคลังและภาษีอากรต่างๆ ขุนนา รับผิดเกี่ยวกับการเกษตร จวบจนถึงสมัยรัชกาลที่ 5 ได้มีการยกร่างกฎหมายใหม่และสั่งให้ยกระบบทาสและทำการติดต่อกับประเทศต่างชาติเพื่อทำรถไฟโดยได้ทำสัญเบาริ่งและได้สร้างสาธารณูปโภคต่างๆจนถึงระบบสื่อสารคมนาคมทั้งหมด ระยะที่ 5 กรุงรัตนโกสินทร์จนถึงปัจจุบันที่เรียกว่าประเทศไทย 2537 – […]

ประเทศเกาหลีเป็นประเทศรวมระหว่างเกาหลีเหนือและเกาหลีใต้ ก่อนจะมีการแยกออกมาในปี พ.ศ.2491 ภายหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 ประเทศเกาหลีมีเขตติดต่อกับจีนในทางทิศเหนือของภูมิประเทศและมีทะเลล้อมรอบ ที่เรียกว่าคาบสมุทรเกาหลี เป็นคาบสมุทรที่อยู่ทางทิศตะวันออกของเอเชีย มีความยาว 1000 กม. ทางตะวันออกของประเทศเกาหลีล้อมรอบด้วย ทะเลญี่ปุ่น (Eastsea) ด้านตะวันตกจะมีทะเลเหลืองและมีช่องแคบเกาหลีกับทะเลทั้งสองด้าน และพื้นที่ส่วนใหญ่ของคาบสมุทรเกาหลีเป็นเทือกเขา พื้นที่ของคราบสมุทรเกาหลี ได้ถูกแบ่ง 2 ส่วนคือด้านประเทศเกาหลีใต้และเกาหลีเหนือ ประชาธิปไตยประชาชนเกาหลีหรือที่เรียกว่าเกาหลีใต้เป็นฝั่งประเทศที่ปกครองในระบอบประชาธิปไตยกึ่งระบอบประธานาธิบดี สร้างความสมานฉันท์ต่อคนในชาติเป็นอย่างมาก โดยมี พัก กึน-ฮเย เป็นประธานาธิบดี และมี – ช็อง ฮง-ว็อน เป็นนายยกรัฐมนตรี สาธารณรัฐเกาหลีหรือเรียกว่าเกาหลีเหนือ เป็นฝั่งประเทศที่มีการปกครองในระบอบคอมมิวนิสต์แบบพึ่งพาตนเองโดยมี คิม อิล-ช็อง เป็นประธานาธิบดี และคิม จ็อง-อึน เป็นผู้นำสูงสุดและคิม ย็อง-นัม เป็นนายยกรัฐมนตรี สองประเทศนี้ได้มีการสู้รบกันเพราะเนื่องมาจากการแบ่งแยกดินแดนหรือที่เรียกกันว่าสงครามเกาหลีตราบจนทุกวันนี้ ประเทศเกาหลีใต้ได้มีประเทศพันธมิตรอีกหลายประเทศเข้าร่วมด้วยแต่จะมีประเทศหลักๆอยู่4ประเทศได้แก่ เกาหลีใต้,สหรัฐอเมริกา,สหราชอาณาจักรและสหประชาชาติ และประเทศเกาหลีเหนือได้พันธมิตรใหญ่ๆก็คือ เกาหลีเหนือ จีนและสหภาพโซเวียต โดยเริ่มทำสงครามกันหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 หรือเรียกว่าสงครามเย็น เริ่มสู้สงครามกันเมื่อ วันที่ 25 มิถุนายน 1950 […]